Mikroplastik Nedir?

Son on yılda, hem deniz hem de tatlı su sistemlerindeki mikroplastik artıklar ortaya çıkan bir sorun haline geldi. Etkileri hala tam olarak anlaşılmadığından, mikroplastiklerin sudaki vahşi yaşam üzerindeki etkilerini anlamaya yönelik artan bir ilgi var. Mikroplastikler ilk olarak 1970'lerde Kuzey Amerika'da New England kıyılarındaki plankton çekimlerinde küreler olarak görüldü. O zamandan beri, mikroplastikler çoğu büyük su kütlesinde (okyanuslar, denizler, göller ve nehirler) bulunmuştur.

Mikroplastikler, boyutu 5,0 mm'den küçük olan plastik parçacıklardır. Mikroplastiklerin alt sınırı (boyutu) tanımlanmamıştır; bununla birlikte, örnekleri toplamak için kullanılan neuston ağlarının ağ boyutunun (333μm veya 0,33mm) kullanılması yaygın bir uygulamadır. Mikroplastiklerin oluşmasının ve bir su kütlesine girmesinin iki ana yolu vardır: birincil ve ikincil mikroplastikler. Birincil mikroplastikler, karadan akış yoluyla okyanusa giren işlenmemiş plastik topaklar, yıkayıcılar ve mikro boncuklar gibi üretilmiş ham plastik malzemeden oluşur. Daha büyük plastik maddeler (mezo ve makro plastikler) bir kumsala veya okyanusa girdiğinde ve mekanik, foto (oksidatif) ve/veya biyolojik bozulmaya uğradığında ikincil mikroplastik girişleri meydana gelir. Bu bozulma, daha büyük parçaları giderek daha küçük plastik parçalara ayırır ve sonunda çıplak gözle tespit edilemez hale gelir.

Mikroplastiklerin birçok kullanım alanı vardır. Örneğin mikro boncuklar, yüz peelinglerinde eksfolyantlar gibi kişisel bakım ürünlerinde kullanılmaktadır. Mikroplastikler ayrıca bazı tıbbi uygulamalarda ilaç vermek için kullanılır. Ayrıca, sentetik giysilerden ve ipten dökülen lifler, tekne gövdelerini ve büyük makineleri temizlemek için "medya püskürtme" işlemlerinde kullanılan parçacıklar gibi mikroplastiklerdir. Bu mikroplastiklerin, mikro boncukların ve liflerin çoğu, atık su arıtma tesislerinden geçecek ve bir su havzasına girecek kadar küçüktür.

Mikroplastiklerin yaban hayatı üzerindeki etkileri şu anda iyi anlaşılmamıştır. Bununla birlikte, hem omurgalılar hem de omurgasızlar gibi bir dizi organizmanın mikroplastikleri yuttuğu bulunmuştur. Bu örnekler, detritivorlar, tortu besleyiciler ve filtre besleyiciler dahil olmak üzere farklı besleme mekanizmalarına sahip çok sayıda organizmayı temsil eder. Örnekler arasında skleraktin mercanları , midyeler , balıkların yanı sıra lugworms, amfipodlar ve midyeler sayılabilir.

Bilim adamları ayrıca plastik döküntüleri yutan organizmaların plastiğe emilen kirleticilere maruz kalabileceğinden endişe duyuyorlar. Plastik döküntüler, bir lavabo ve kimyasal kirleticiler için bir kaynak sağlar. Plastik üretiminde kullanılan katkı maddeleri, plastiklerden deniz ortamına sızabilir. Öte yandan, suda bulunan hidrofobik kirleticiler plastik partikülleri emebilir. Böylece mikroplastikler, konsantre kirleticileri organizmalara taşımak için bir mekanizma sağlayabilir.

ÇEVRE ANALİZLERİ İÇİN TIKLAYINIZ.